Derdejaars leerlingen: de dames houden ons bezig
Als medewerkers van de School voor Meubelmaken vinden we het belangrijk om regelmatig iets te vertellen over onze cursisten.
Wat drijft ze om te leren meubelmaken en wat gaan ze er in de toekomst mee doen? Onze cursisten zijn vaak mensen die in het dagelijks leven met hun hoofd werken.
Bij ons “leren ze denken met hun handen”. Daarom nu de verhalen van 2 derdejaars.
Een plek voor al die flesjes nagellak wordt de volgende opdracht.
Maarten uit Landsmeer doet het derde jaar van de School. In het dagelijks leven is hij manager bij een telecombedrijf en stuurt een team aan dat zich richt op marketing en productontwikkeling.
“Ik vind hout een geweldig product. Het is fascinerend. Tijdens vakanties in Italië en Portugal bezoek ik regelmatig kerken, kloosters en andere historische gebouwen. Ik vind het geweldig hoe men al meer dan 500 jaar geleden houten constructies kon maken die nog steeds functioneren, zonder lijm en andere moderne middelen”.
Het werkstuk dat Maarten af heeft, lijkt geïnspireerd op die middeleeuwse verbindingen.
Maarten gaat verder met een nieuw ontwerp. “Mijn tafeltje is klaar en ik ga me nu richten op een kaptafel voor mijn vrouw. Het klinkt wat oubollig misschien maar er slingeren zoveel nagellakflesjes rond dat die zo’n tafeltje rechtvaardigen.”
“In de toekomst wil ik meer meubelmaken en minder het werk doen dat ik nu doe. Ik heb geen werkruimte, maar die kan ik misschien huren, misschien hier wel”.
Die meiden zetten me wel aan het werk!
Frans uit Heerhugowaard is ook derdejaars. Hij heeft al een paar werkstukken achter de rug en is nu uitgenodigd om een uitdaging aan te gaan: De Stoel! De grootste uitdaging voor een meubelmaker: van ontwerp, naar buigtechniek met mallen en een constructie die ieder mens kan dragen. En, dan nog lekker zitten ook!
“Frans Konijn, de directeur heeft deze stoel ontwikkeld als leerobject en mij gevraagd om proefkonijn te zijn. Het leuke is dat ik steeds wat foutjes ontdek die straks in het tweede model verbeterd worden. Het moeilijkst vond ik tot nu toe om hele dunne plaatjes voor de leuning uit een ruwe plank van 3cm dik te krijgen”.
Frans komt al geruime tijd bij de School. In het dagelijks leven is hij chef wacht bij Tata Steel.
“Ik geef leiding aan de storingsdienst. Werk in ploegendienst en kan dat goed combineren met de cursussen hier”.
Frans is niet van plan om van vak te veranderen. “Ik vind het fijn om in mijn vrije tijd te klussen. Ik heb altijd geklust. Mijn huis is een halve stolp die ik zelf heb opgeknapt. En…ik heb 2 dochters. Alle 2 met een klushuis. Die meiden zetten me wel aan het werk!”
