Op 4 mei werkten tijdens de lenteworkshop ongeveer 20 deelnemers aan hun vouwkrukje, bijenhotel of klokje. Ze zijn allemaal voor de eerste keer ambachtelijk met hun handen bezig.

Lotte is 4 dagen kleuterjuf in Hoorn. Ze is hier voor het eerst, gestimuleerd door een vriendin die leerling is van de school. ”Ik zou hier best een cursus willen volgen. Maar ik heb geen auto en wel kinderen; dus dat is niet zo makkelijk te plannen. Ik denk dat ik mijn vader eens ga porren. Hij is een klusser en ik denk dat hij nog wel wat kan leren. Hij heeft een auto en dan kan ik meerijden. Ga hem hier zeker over vertellen.”

Marjolein is docent bij de School. Zij begeleidt mensen bij het fineren. Zelf heeft zij een praktijk in Monnickendam. “Je kunt fantastische dingen maken met fineren. Het is een heel oude techniek die niet zoveel mensen meer beheersen. Daarom is het fijn dat de School daar aandacht voor heeft.”

Marjolein helpt met veel geduld kinderen die hun klokje fineren. “Zo’n mooi vak! Echt. De sky is the limit!”

Mees is met zijn vader mee gekomen. Zijn vader is cursist. Ze hebben ook meegedaan met de winterworkshop en daar een bijenkast gemaakt. “Het is een mooie kast geworden maar ja, ik kan er niet zo veel mee. Dan moet ik imker worden. En we wonen in een rijtjeshuis dus weet ik niet hoe de buren over bijen denken. Nu maak ik een bijen- of insectenhotel. Die hebben meer kans bij ons.”

Nathan is ook met een bijenhotel bezig. “Ik ben hier omdat mijn moeder hier cursist is. Zij is hier gekomen door de vader van Mees. Na de zomer ga ik naar de VU. Werktuigbouwkunde studeren. De ervaring hier kan ik best wel goed gebruiken met die studie denk ik, misschien niet voor bruggen, wegen en tunnels maar wel voor robots.”

Cobie loopt stralend van de een naar de andere workshopdeelnemer en geeft advies of helpt een handje. Cobie is stagiaire. Ze is eerstejaars student bij het HMC en loopt 9 weken stage bij de School.

“Dit is een bijzondere stage. Het zijn eigenlijk 2 organisaties in 1 bedrijf. Een meubelmakerij en een school. Super!”.

Cobie is, als ze in de school is vlakbij haar oma.

“Die woont in de Neckermolen, hier een kilometer vandaan aan de overkant van de ringvaart. Hij houdt de polder bij Neck nog steeds droog.”

Cobie weet nog niet precies wat ze later wil. Nu lijkt haar de scheepsbouw een mooie technische uitdaging. Ze is van plan om in de nabije toekomst een keer met een 3-master mee te varen naar de Caraïbische eilanden.

“Ik zie deze stage als een oriëntatie op wat ik wil en ben blij dat ik zo goed begeleid wordt door Joost. Misschien wil later wel in de meubels. Dat zie ik later nog wel.